Çocuklara verilen bu mesajlar, çocuğa ebeveyninin o anda ne kadar öfkeli olduğu mesajını vermez. Ebeveynin o anlık öfkesi, bu sözel mesajlarla desteklendiğinde çocuk kendisinin kötü olduğunu, yalnız ve değersiz olduğunu hisseder. Ebeveynlerine karşı öfke duymaya başlayabilir. Öte yandan ebeveynin bu düşüncelere sahip olması kişide de yorgunluk ve tükenmiş hissetmesine sebep olacağı gibi çocuğun davranışın altında yatan gerçek sebebi de görmesine engeldir. Bu düşünceler yerine ebeveynin öfkelendiği durumla başa çıkabilmek için bazı düşüncelerinin gerçekçi yaklaşımla yer değiştirmesi ebeveynle çocuk arasında daha sağlıklı iletişim kurulmasını sağlayacaktır.
Peki, çocuklar neden istenmeyen davranışları sürdürmeye devam ederler?
Aslında her çocuğun olduğu gibi kabul edilmeye ve büyümeye ihtiyacı vardır. Çocuklar bazen gelişimsel özelliklerinden dolayı istenmeyen bazı davranışları sergiliyor olabilir.
Çocuk, bağımsız bir birey olabilmek için ebeveynine karşı direnç gösterebilir (2.5-3.5 yaşlarda olduğu gibi). Özellikle bu bağımsızlık çabasındaki çocuklar engellendiğini hissettiklerinde daha da fazla direnç gösterebilirler.
Çocuğunuz aynı davranışı daha önceden yapmış ve yaptığı davranışa önceden herhangi bir uyarı almamışsa, istenmeyen davranışı tekrar ediyor olabilir. Bazen de çocuklar uygun davranışlar gösterdiğinde davranışları takdir görmediyse istenmeyen bazı davranışları sergileyebilirler. Bu davranışları sergilemesinin altında yatan sebep ise kendini önemli hissedebilmek için güç kazanmak adına yaptığı davranışlar olabilir. Bu sebeple çocuğun davranışlarında başarılı olsa da olmasa da çabasının takdir edilmesi önemlidir.
Çocuğun ısrarcı olan davranışlarının altında birçok sebep yatıyor olabilir. Bundan dolayı çocuğun ihtiyacı göz önüne alınmalıdır, davranışının nedenlerine bakılmalı ve ona uygun çözümler bulunmalıdır.
Tekrar yukarıdaki cümleleri incelediğimizde yukarıdaki gibi sözel mesajlar yerine davranışlarının sebebini anladıktan sonra;
§ “O gerçekte beni kızdırmaya çalışmıyor. Acaba bana ne anlatmaya çalışıyor?”
§ “Davranışı bana karşı değil. Karşısındaki durumla başa çıkmaya çalışıyor olabilir.”
§ “Çocuklar bu dönemden geçebilirler. Bende bu durumda daha sakin olmaya çalışacağım.”
§ “Bu doğal bir dürtüsellik. Sakin bir şekilde sınır koymalıyım.”
§ “Öfkeme yenik düşmemeliyim.”
§ “Etiketlememeliyim. Çocuklar yetişkinler gibi değil. Bana ne anlatmaya çalışıyor acaba?” gibi gerçekçi düşünceler zihinlerde yerlerini alabilir.
Çocuğunuzla konuşmadan önce gerildiğinizde sizi zorlayan cümleler aklınıza geldiğinde yukarıdaki gibi bunun bir evre olabileceği, çocuğunda ağlamasını veya kızgınlığını durduramadığını, başa çıkabileceğinizi kendinize hatırlatabilirsiniz. Eğer başa çıkamadığınızı düşündüğünüz duygular veya davranışlarınız varsa bir uzmandan yardım alabilirsiniz.
댓글